Waar blijft de sneeuw?

Привет!

De derde collegeweek zit er inmiddels op en ik heb het hier nog steeds uitstekend naar m’n zin. Ik heb nog steeds twee vakken en het is erg interessant om elke keer weer wat nieuws over de Russische economie te horen. Zo is een groot gevaar voor de Russische economie dat het erg afhankelijk is van de olie- en gasindustrie, zo’n 70% van de economie wordt erdoor bepaald. De overheid probeert daar mondjesmaat wat aan te veranderen, bijvoorbeeld door het stimuleren van innovatieve bedrijven om zich in een soort Russische Silicon Valley te vestigen: Skolkova. Daar krijgen ze dan financiële steun van de overheid, bijvoorbeeld in de vorm van belastingvoordelen. Inmiddels hebben ook westerse bedrijven zoals Microsoft, IBM en Siemens al toegezegd zich in Skolkova te gaan vestigen. Critici zeggen dat er eerst iets moet veranderen aan de cultuur van corruptie en bureaucratie voordat de economie echt kan hervormen, dus ik ben erg benieuwd hoe dat de komende jaren zal gaan.

Vorig weekend nodigden Tatiana en Valentin (mijn ‘huizbazen’) mij uit om hen te vergezellen naar hun kennissen, om daar te gaan eten. Daar aangekomen stond een tafel vol met eten klaar en daar moest natuurlijk op gedronken worden. De mensen waar we op bezoek waren hebben namelijk druiven in hun tuin staan, waar ze zelf wijn van maken. En als echte Rus werd elk nieuw glas wijn door Valentin in één teug naar binnen gegoten.  Toen de bodem van de flessen bereikt was, was het tijd geworden om naar buiten te gaan en mocht ik zelf mijn bijdrage leveren aan de nieuwe rode wijn door wat druiven te plukken.

Ook met de Russische les gaat het de goede kant op, ik heb er alweer aardig wat woorden bij geleerd. Vooral de grammatica blijkt nog een lastige kluif, het Russisch werkt met naamvallen die dan weer veranderen afhankelijk van het geslacht van het woord, dus dat is even wennen. Overigens zijn Engelssprekenden hier een ware attractie, daar kwamen Artiom (degene die mij Russische les geeft) en ik laatst achter. We stonden namelijk in de bus en werden aangesproken door een meisje dat vertelde dat ze ook Engels kon praten omdat ze dat op de universiteit had gehad. En toen wij daarna uit de bus stapten kwam ze naast ons staan en vroeg ze of wij nog meer Engels met elkaar wilden praten en of het goed was dat zij naast ons kwam staan om ernaar te luisteren. Wanneer ons dat de volgende keer weer gebeurt, moeten we er misschien maar geld voor gaan vragen….

Afgelopen vrijdag had ik opnieuw afgesproken met wat andere internationale studenten en vrijwilligers die hier werken om het nachtleven van Nizhny Novgorod te verkennen. We begonnen de avond in een café. Het had aardig wat weg van een Duits Brauhaus en het café brouwde zijn eigen bier, puur genieten dus! Een lege bierpul verder gingen we op zoek naar een taxi en eindigden met z’n vieren op de achterbank van een krakkemikkige Lada, opnieuw genieten! Een mooie taxirit later, kwamen we aan bij een club, genaamd T.E.A.T.R.O., waar verschillende Russen goed uit hun dak gingen en wij ook een poging waagden. En het bleef nog lang onrustig in Nizhny Novgorod…..

Met de kou valt het tot nu toe nog reuze mee, de afgelopen week was het tussen de 10 en 15 graden; de sneeuw en vorst laat dus nog eventjes op zich wachten. En binnen is het overal troposch warm, alle huizen zijn namelijk aangesloten op de stadsverwarming en dat betekent hier dat je in huis niet zelf de temperatuur kunt instellen. Dat heeft dan weer als gevolg dat alle radiatoren tot in het holst van de nacht staan te loeien en iedereen dus de hele dag de ramen open heeft staan. Energiebesparing is hier dus niet echt een hot issue, de meeste huizen zijn dat dan overigens weer wel….

Tot de volgende!