Waar blijft de sneeuw?

Привет!

De derde collegeweek zit er inmiddels op en ik heb het hier nog steeds uitstekend naar m’n zin. Ik heb nog steeds twee vakken en het is erg interessant om elke keer weer wat nieuws over de Russische economie te horen. Zo is een groot gevaar voor de Russische economie dat het erg afhankelijk is van de olie- en gasindustrie, zo’n 70% van de economie wordt erdoor bepaald. De overheid probeert daar mondjesmaat wat aan te veranderen, bijvoorbeeld door het stimuleren van innovatieve bedrijven om zich in een soort Russische Silicon Valley te vestigen: Skolkova. Daar krijgen ze dan financiële steun van de overheid, bijvoorbeeld in de vorm van belastingvoordelen. Inmiddels hebben ook westerse bedrijven zoals Microsoft, IBM en Siemens al toegezegd zich in Skolkova te gaan vestigen. Critici zeggen dat er eerst iets moet veranderen aan de cultuur van corruptie en bureaucratie voordat de economie echt kan hervormen, dus ik ben erg benieuwd hoe dat de komende jaren zal gaan.

Vorig weekend nodigden Tatiana en Valentin (mijn ‘huizbazen’) mij uit om hen te vergezellen naar hun kennissen, om daar te gaan eten. Daar aangekomen stond een tafel vol met eten klaar en daar moest natuurlijk op gedronken worden. De mensen waar we op bezoek waren hebben namelijk druiven in hun tuin staan, waar ze zelf wijn van maken. En als echte Rus werd elk nieuw glas wijn door Valentin in één teug naar binnen gegoten.  Toen de bodem van de flessen bereikt was, was het tijd geworden om naar buiten te gaan en mocht ik zelf mijn bijdrage leveren aan de nieuwe rode wijn door wat druiven te plukken.

Ook met de Russische les gaat het de goede kant op, ik heb er alweer aardig wat woorden bij geleerd. Vooral de grammatica blijkt nog een lastige kluif, het Russisch werkt met naamvallen die dan weer veranderen afhankelijk van het geslacht van het woord, dus dat is even wennen. Overigens zijn Engelssprekenden hier een ware attractie, daar kwamen Artiom (degene die mij Russische les geeft) en ik laatst achter. We stonden namelijk in de bus en werden aangesproken door een meisje dat vertelde dat ze ook Engels kon praten omdat ze dat op de universiteit had gehad. En toen wij daarna uit de bus stapten kwam ze naast ons staan en vroeg ze of wij nog meer Engels met elkaar wilden praten en of het goed was dat zij naast ons kwam staan om ernaar te luisteren. Wanneer ons dat de volgende keer weer gebeurt, moeten we er misschien maar geld voor gaan vragen….

Afgelopen vrijdag had ik opnieuw afgesproken met wat andere internationale studenten en vrijwilligers die hier werken om het nachtleven van Nizhny Novgorod te verkennen. We begonnen de avond in een café. Het had aardig wat weg van een Duits Brauhaus en het café brouwde zijn eigen bier, puur genieten dus! Een lege bierpul verder gingen we op zoek naar een taxi en eindigden met z’n vieren op de achterbank van een krakkemikkige Lada, opnieuw genieten! Een mooie taxirit later, kwamen we aan bij een club, genaamd T.E.A.T.R.O., waar verschillende Russen goed uit hun dak gingen en wij ook een poging waagden. En het bleef nog lang onrustig in Nizhny Novgorod…..

Met de kou valt het tot nu toe nog reuze mee, de afgelopen week was het tussen de 10 en 15 graden; de sneeuw en vorst laat dus nog eventjes op zich wachten. En binnen is het overal troposch warm, alle huizen zijn namelijk aangesloten op de stadsverwarming en dat betekent hier dat je in huis niet zelf de temperatuur kunt instellen. Dat heeft dan weer als gevolg dat alle radiatoren tot in het holst van de nacht staan te loeien en iedereen dus de hele dag de ramen open heeft staan. Energiebesparing is hier dus niet echt een hot issue, de meeste huizen zijn dat dan overigens weer wel….

Tot de volgende!

Datsja’s, banja’s en paddenstoelen (en o ja, de colleges zijn begonnen…)

Op maandag 1 oktober zou het dan allemaal eindelijk gaan beginnen: alles te weten komen over de Russische oliebazen, onderzoek doen naar de minimumprijs van wodka en natuurlijk niet te vergeten het omkopen van docenten om tentamens te halen. Maar ook dit keer bleek de praktijk wat weerbarstiger dan de theorie en stond ik – na een korte kennismaking met de docent van één van de twee vakken die ik nu krijg – na ongeveer een half uurtje weer op de stoep voor de faculteit: de colleges zouden woensdag pas beginnen.   Gelukkig bood echter de Internationale dag van de ouderen uitkomst. Niet dat ik mezelf al tot deze groep mag rekenen, maar in Rusland wordt op 1 oktober de dag van de ouderen gevierd en dat betekende dat alle ouderen (waaronder dus de eigenaars van mijn kamer) op die dag gratis naar de dierentuin in Nizhny Novgorod mochten. En omdat mijn colleges nog niet waren begonnen, boden Tatiana en Valentin (het echtpaar die de kamer verhuurd) mij de kans om ein-de-lijk eens het Russische dierenrijk van dichtbij te bekijken. Aangekomen in de dierentuin ontpopte Valentin zich al vrij snel als ware flitskoning door werkelijk elk dier op de foto te zetten, vanzelfsprekend het liefst in zoveel mogelijk verschillende poses. 

Aapjes kijken

Dit zorgde ervoor dat we in sneltreinvaart langs alle hokken liepen zodat er overal optimaal gefotografeerd kon worden. De dierentuin was een soort combinatie tussen een dierentuin en een kinderboerderij, en dat laatste zorgde ervoor dat je bij de ingang voer voor de geitenfarm kon kopen en de dieren kon voeren; iets wat natuurlijk ook uitgebreid vastgelegd moest worden op de gevoelige plaat.

Na op dinsdag nog even naar de faculteit geweest te zijn om de toegang tot de bibliotheek van de faculteit (in het bezit van maar liefst 5 computers) te regelen, was het woensdag dan tijd voor de eerste colleges. Het eerste vak wat ik kreeg was ‘Financial management in oil and gas companies’, een vak over hoe de (grote) olie- en gasbedrijven in elkaar zitten en financieel gerund worden. Ik volg dit vak samen met iemand uit Barcelona, ook zij studeert hier nu voor een halfjaar. Het leuke aan het feit dat we maar met twee studenten zijn, is dat we zelf kunnen aangeven wat we interessant vinden en waar we veel over willen weten. Zo gaan we in oktober of november een paar dagen naar Tatarstan, een regio in Rusland ongeveer 600 kilometer hier vandaan. In die regio wordt veel olie uit de grond gehaald en we gaan daar langs bij een aantal oliesjeiks. Het tweede vak wat ik die dag had was ‘Measuring and managing the value of a company’ en gaat voornamelijk over hoe Russische ondernemers hun bedrijf het beste kunnen leiden om de waarde van hun bedrijf te vergroten. Dat blijkt in Rusland makkelijker gezegd dan gedaan, want zo ongeveer elk jaar verandert er veel wet- en regelgeving voor bedrijven en dat maakt het lastig om op de lange termijn te plannen. Op dit moment heb ik elke woensdag en vrijdag college en misschien krijg ik er binnenkort nog een vak bij en heb ik op meer dagen in de week college.

Afgelopen donderdag ging ik met Mila (zij is mijn coördinator op de faculteit) mee naar Pavlova, een plaats op ongeveer een uur rijden van Nizhny. In deze stad heeft de Lobachevsky universiteit ook een gebouw en de docenten moeten daarom af en toe buiten Nizhny college geven. Mila had gevraagd of ik met haar mee wilde rijden zodat ik ook Pavlova is kon bekijken. Aangekomen in Pavlova werd eerst aan de groep studenten gevraagd wie er zin had om een buitenlandse student rond te leiden en twee jongens vonden het wel mooi om het college niet te hoeven volgen en mij rond te leiden. Pavlova bleek een vrij kleine plaats waar verder ook vrij weinig te zien was. Hoogtepunten waren een museum met Sovjet-overblijfselen en een openluchtmarkt waar nagemaakte merkkleding werd verkocht. Voor de studenten die mij rondleidden was ik zelf echter het hoogtepunt, allerlei vrienden werden opgebeld en wilden graag een fotomomentje met mij meepakken.

Fotomomentje

Na vrijdagmiddag na college nog een les Russisch meegepikt te hebben, had ik vrijdagavond afgesproken met andere internationals in Nizhny. Een aantal van hen was student en een aantal doet vrijwilligerswerk. Erg gezellig om ook wat andere niet-Russen te spreken hier.

Jullie zullen je misschien afvragen: waar blijven die tradities eigenlijk? Niet getreurd, ik heb het mooiste voor het laatst bewaard. Op zaterdag ging ik namelijk met Valentin naar de datsja van zijn kennis toe. Een datsja is een huisje in het bos waar Russen in hun vrije tijd heen gaan, bijvoorbeeld tijdens vakantie. En om er dan maar meteen een ander nieuw woord in te gooien: bij veel datsja’s is ook een banja; een houtgestookte sauna. Dus zo vertrok ik zaterdagochtennd (uiteraard geheel gekleed volgens de nieuwe Russische modetrends, omdat volgens Valentin de kleding die ik aan had niet geschikt was voor het bos) per trein naar Rekshino, een plaats iets buiten Nihzny. 

Schitterende kleurcombinatie

Daar aangekomen werd allereerst de sauna goed opgestookt en terwijl het hout fijntjes verder kon knetteren begonnen Valentin en ik aan onze strooptocht door het bos om paddenstoelen te verzamelen. 

Klaar voor de jacht

Ongeveer twee uur later (en na alle Russische paddenstoel-namen uit m’n hoofd geleerd te hebben) kwamen we terug bij de datsja, waar het middageten (inclusief wodka, jaja daar zijn de tradities weer) voor ons klaarstond. Met een goedgevulde maag was het tijd om ons naar de banja te begeven, die inmiddels tropische temperaturen had bereikt. 

Plaatselijk zeer dichte mist

Compleet uitgezweten was het toen aan het eind van de middag weer tijd om terug te gaan naar Nizhny. Morgen staan er ongetwijfeld paddenstoelen op het menu…………