vrijdag 22 maart 2013

Aan al het moois......

Na 6 maanden studeren, cultuur snuiven, leven, nieuwe mensen leren kennen, proberen om een beetje Russisch te babbelen en uiteraard een beetje wodka te drinken is het dan morgen toch echt zo ver: het Russische avontuur in Nizhny Novgorod zit erop.

In het begin wist ik niet goed wat ik moest verwachten en waar ik aan ging beginnen, maar nu het einde wel heel gevaarlijk dichtbij komt kan ik concluderen dat ik het hier 6 maanden ongelofelijk goed naar m’n zin heb gehad en ik met een grote glimlach kan terugkijken op deze onvergetelijke periode. Het was prachtig om een paar maanden in een totaal ander land te leven, veel nieuwe mensen te leren kennen, te studeren en veel te horen over de Russische cultuur, de geschiedenis en de gewoontes.

De afgelopen week was vooral gevuld met de laatste colleges, afscheid nemen van m’n vrienden hier en het ophalen van m’n cijferlijst. Vorig weekend heb ik samen met Masha (het meisje uit Nihzny dat in Nijmegen heeft gestudeerd) en 2 van haar vrienden maslenitsa gevierd, een soort carnaval. Tijdens dit feest wordt er een pop verbrand die symbool staat voor de winter om zo te vieren dat de lente is begonnen. Die lente valt nog wat tegen, want er is de laatste dagen erg veel sneeuw gevallen en de temperaturen hebben nog niet zo’n zin om boven nul uit te komen.

De fik erin
Iedereen ontzettend bedankt voor het lezen van m’n blog en de leuke reacties. Het was mooi om jullie hiermee een beetje op de hoogte te houden van mijn reilen en zeilen hier. En morgen is het dan toch echt waar: aan al het moois komt een eind.

Tot in Nederland! Ik bied me hierbij graag aan om jullie onder het genot van 'n wodka'tje nog eens bij te praten over mijn Russische belevenissen.

woensdag 13 maart 2013

De laatste 10 dagen…

Gisteren ben ik weer teruggekomen van een week Moskou en Volgograd, samen met mijn huisgenoot Stefano. Hoewel ik vlak hiervoor met Wouter en Martijn ook naar Moskou ben geweest, blijft het een ontzettend fascinerende stad. Ongeveer 2 jaar geleden was ik met de ESV (studievereniging) voor het eerst in Moskou en dat is eigenlijk waar de fascinatie en interesse voor Rusland is begonnen. Of misschien is daar wel het steekje los gegaan waardoor ik nu in Nizhny Novgorod studeer ;-). 



Gelukkig is Moskou zo’n enorme stad dat er elke keer wel weer wat nieuws te vinden is. Zo zijn we dit keer naar het Novodevichy klooster en begraafplaats gegaan. Het klooster staat op de UNESCO werelderfgoed-lijst en is een verzameling van allerlei gouden torentjes, kerken en nog meer gouden torentjes. Op de begraafplaats liggen allerlei beroemde Russen begraven, zoals oud-presidenten Jeltsin en Chroesjtsjov, componisten als Tsjaikovski en Russische dichters en schrijvers.

Na Moskou stond Volgograd op het programma, een stad in het zuiden van Rusland waar tijdens de Tweede Wereldoorlog zwaar is gevochten, toen de stad nog Stalingrad heette. Tijdens die slag kwamen ongeveer 1,3 miljoen soldaten om het leven en dit wordt wel het keerpunt van de oorlog genoemd. In Volgograd staat een indrukwekkend monument wat hieraan herinnert: een standbeeld van een vrouw met een zwaard dat hoog boven de stad uittorent. Hier houden soldaten de erewacht en brandt de vlam voor de vrede. Verder zijn we ook naar een aantal musea over de Tweede Wereldoorlog geweest, wat erg interessant was.


Qua stad ziet Volgograd er een stuk armoediger uit dan bijvoorbeeld Nizhny Novgorod. Vanuit de taxi van het vliegveld naar het hotel zagen we bijvoorbeeld al veel vervallen fabrieken, ingestorte huizen en veel niet al te gezellig uitziende Sovjetflats. Gelukkig kon het goedkope eten en drinken dit in Volgograd ruimschoots compenseren.

En nu ben ik weer terug in Nizhny, waar de laatste dagen dan toch echt aangebroken zijn. En dat is best gek. In de komende anderhalve week ga ik nog veel afspreken met iedereen die ik hier heb leren kennen en ook de faculteit houdt nog een afscheidsborrel/-party, dus ik ben benieuwd.
Het meisje dat in mijn plaats in Nijmegen studeerde is inmiddels ook weer terug in Nizhny. In de afgelopen maanden heb ik veel van haar vrienden leren kennen en één van hen is mijn Russische docent. Ik had in Nijmegen een aantal keer met haar afgesproken en het was erg leuk om haar nu in Nizhny te zien en haar verhalen over Nijmegen en Nederland te horen.

Tot snel!

maandag 25 februari 2013

Bezoek uit Nederland: Moskou, Nizhny en Kazan!

Afgelopen week zijn Wouter en Martijn (een vriend van Wouter) naar Rusland gekomen en hebben we Moskou, Nizhny Novgorod en Kazan bezocht. De trip begon in Moskou, waar we op zaterdagavond (16 februari) aankwamen. De volgende dag daalden we voor het eerst af in de Moskouse metro, waar op werkdagen gemiddeld 10 miljoen mensen in de metro stappen. Daar hebben we ons eerst even van een broodnodige portie geluk voorzien, door over de neus van een standbeeld van een hond te wrijven; wat volgens de Russen geluk brengt.


Met de metro gingen we vervolgens naar de Izmailovskaya markt; een markt waar zowel de gewone Russen hun hele huisraad te koop aanbieden, maar waar ook handelaren van allerlei souvenirs verpatsen. En er was genoeg te zien: afgeschoten beren, veel te enthousiaste koopmannen, wapens en veel ander militair speelgoed, schilderijen, matroesjka's, enzovoort. En natuurlijk ook bontmutsen, heel veel bontmutsen. Nadat we alle drie waren voorzien van een bontmuts (“yes yes, real fox and rabbit; very nice!”), was het tijd om naar het Rode Plein te vertrekken; waar we het door de vrieskou niet echt lang volhielden maar gelukkig net genoeg tijd hadden om een mooie plaat te schieten met onze zojuist veroverde bontmutsen.


De volgende dag togen we naar Park Pobedy (Park van de vrijheid), de plek waar de Tweede Wereldoorlog wordt herdacht en waar een groot museum over die periode staat. Een erg indrukwekkend museum met een hele grote herdenkingshal. Om ook de jeugdige bezoekertjes alvast kennis te laten maken met het fenomeen oorlogvoering, werden er in de souvenirshop van het museum levensechte speelgoedgeweren verkocht; de educatieve werking van het museum is dus dik in orde! Op dinsdagavond was het toen tijd om de trein oostwaarts te pakken en Nizhny Novgorod op te zoeken.

Ook in Nizhny hebben we weer even geproefd van de ware Russische cultuur toen een groepje Russen met ons wilde drinken. Toen ze ons hoorden praten kwamen ze bij ons aan tafel zitten en werd er een fles wodka besteld, die we uiteraard samen moesten opdrinken.
Drinken met onze nieuwe Russische maten
Ons als doorgewinterde studenten lukte dat natuurlijk wel, maar de Russen zelf hadden waarschijnlijk al een aantal flessen achter de kiezen. Toen we daarna buiten stonden werd het één van de Russen teveel en bij de gedachte dat zijn bed nog ver weg was, besloot hij om op straat in de sneeuw te gaan liggen. Gelukkig was Martijn de beroerdste niet en hij besloot hem samen met een andere Rus van de straat te takelen.  De volgende dag heb ik Wouter en Martijn het overweldigende toeristische aanbod van Nizhny laten zien: het Kremlin, het lokale winkelcentrum (inclusief dashcam’s) en de kabelbaan naar Bor (een plaatsje aan de andere kant van de Wolga).

Kazan
Na Nizhny Novgorod stond Kazan als laatste bestemming op het programma, weer wat verder naar het oosten. In Kazan was het flink koud dus overdag hebben we, naast het Kremlin en de universiteit waar Lenin ooit studeerde, ook genoeg cafés en restaurants van binnen gezien. En toen zat onze trip er op zaterdagavond al weer op en was het tijd om weer naar Nizhny Novgorod en Brussel te gaan. Al met al een erg leuke week!

Weer terug in Nizhny gaan nu de laatste twee vakken beginnen, want over ’n maand (op 23 maart om precies te zijn) vlieg ik weer terug naar Nederland. Eén van de vakken die ik nu krijg is Financial Strategy, wat zal gaan over onder andere fusies en overnames, de Russische aandelenmarkt en het financieren van bedrijven.
En over ongeveer anderhalve week ga ik nog met Stefano (m'n huisgenoot) naar Moskou en Volgograd toe, nog genoeg te doen dus in deze laatste maand ;-)

Tot ziens! До свидания!

dinsdag 12 februari 2013

De tijd vliegt!

Vandaag ben ik precies weer een maand in Rusland, tijd dus voor een kleine update! Iedereen vertelde me dat in februari het echte horrorweer zou losbarsten met veel sneeuw en temperaturen flink onder het vriespunt. Maar het lijkt er dit jaar echter op dat de natuur zich daar niet zoveel van aantrekt, want al ongeveer 2 weken schommelt de temperatuur zo rond het vriespunt (het is nu 2°C bijvoorbeeld). Het wordt volgende week wel weer iets kouder, maar ik denk dat de echte kou voor mij hier toch al achter de rug is.


Door die huidige zomerse temperaturen is veel sneeuw alweer gesmolten en het is in winkels en in de universiteit dus overal een flinke smeerboel omdat iedereen alle sneeuwdrap naar binnen loopt.

Komend weekend krijg ik familiebezoek want dan komen Wouter en ’n vriend mij met een bezoek verblijden, erg leuk! Eerst blijven we een paar dagen in Moskou en dinsdag gaan we met de trein naar Nizhny toe. En vrijdag vertrekken we dan nog voor 2 dagen naar Kazan (geen familie van Hans overigens). Dat is een stad zo’n 300km ten oosten van Nizhny en wordt ook wel het Istanbul van Rusland genoemd, dus daar gaan we eens kijken hoe het staat met de lokale theeschenkers, minaretten en shoarma. En de 24e ben ik dan weer terug in Nizhny en vliegt Wouter weer naar huis.


Vorige week heb ik het laatste college van het vak over innovatie gehad. Het was een leuk vak, maar helaas sprak de docent niet zo heel goed Engels, waardoor het soms lastig was om vragen te stellen. En van een ander vak heb ik vandaag het laatste college gehad. Dat betekent dat ik nu vier vakken gehad heb en dat binnenkort de laatste twee vakken alweer van start gaan, time flies! Die laatste twee vakken zullen beginnen als ik weer terug ben uit Kazan, zo ergens in de week van 25 februari.

En ook heb ik nog steeds iedere week twee keer Russische les. Het woorden leren gaat nog steeds prima, elke dag leer ik er wel weer een paar bij. Maar vooral de grammatica blijft erg pittig en af en toe gooi ik alle regels, voorzetels, uitzonderingen op regels, naamvallen en vast nog wel meer door elkaar. Maar in combinatie met een beetje gebarentaal is het toch nog iedere keer gelukt om er wat moois van te maken.

Groeten uit Rusland!

zondag 20 januari 2013

Terug in Rusland!

Na drie ontzettend leuke weken in Nederland was het vorige week weer tijd om naar Nizhny Novgorod te vliegen voor het tweede deel van mijn studieperiode in Rusland. Om het gemis van stroopwafels, banketstaven en drop enigszins te compenseren vloog ik met een koffer vol Hollandse proviand op 12 januari weer naar Nizhny toe.


Voor Tatiana en Valentin (mijn ‘huisbazen’) had ik chocoladeletters meegenomen en ook wat andere cadeautjes. Daarmee waren ze erg in hun nopjes en alles moest natuurlijk uitgebreid op de gevoelige plaat worden vastgelegd.
Het was de eerste paar dagen wel even wennen om weer terug te zijn hier, maar nadat ik woensdag m’n eerste Russische les weer had gehad en afgelopen donderdag de colleges weer zijn begonnen voelt het allemaal weer erg vertrouwd. Ik heb op dit moment de 2 vakken die voor de kerstvakantie zijn begonnen en die vakken lopen allebei door tot ergens in februari. Begin februari starten dan de twee laatste vakken. En eind maart zit het Russische avontuur er dan weer op. Maar voordat het zover is staan er nog genoeg mooie dingen op het programma. Zo ga ik bijvoorbeeld begin maart met m’n huisgenoot eerst een paar dagen naar Moskou toe, waarna we doorvliegen naar Volgograd. Dat is een stad in het zuiden van Rusland, in de Sovjettijd bekend onder de naam Stalingrad. Daar vond tijdens de Tweede Wereldoorlog één van de grootste veldslagen plaats, die werd gewonnen door de Russen en een keerpunt was in de oorlog.

Dan nog even terug in de tijd, want voor de vakantie organiseerde de faculteit een conferentie over ondernemerschap. Daarbij moesten studenten in groepjes hun bedrijfsplan/idee moesten presenteren. Daarbij moesten ze ‘investeerders’ (gespeeld door docenten) er van zien te overtuigen om in hun bedrijf te investeren. Het ging er dus uiteindelijk om het beste idee had en dat het beste kon overbrengen. Eén van mijn docenten had mij gevraagd of ik het leuk vond om daarbij te zijn en te vertellen welk idee ik het interessantst vond. Eenmaal aangekomen bij het hotel waar de conferentie zou plaatsvinden, werd ik echter geïntroduceerd als Europese investeerder en ondernemer (een rol die ik overigens niet waar heb kunnen maken ben ik bang….).  
Waar is Wally?

Al snel kwamen verschillende studenten op mij afgesprint en begonnen mij met allerlei bedragen en voorstellen om de oren te slaan (ik hoop dat ze doorhadden dat het maar een spelletje was), in de hoop dat ik mijn goedgevulde Europese portemonnee zou trekken ;-) Dat laatste is niet van gekomen, maar het was in elk geval mooi om hun fanatisme te zien!

Tot de volgende keer! До следующего раза!

donderdag 13 december 2012

Winter!

Nadat de sneeuw, kou en narigheid hier dit jaar relatief laat zijn intrede deed, is de winter hier dan eindelijk begonnen. Veel mensen vertelden dat het normaalgesproken ergens eind oktober al begint te vriezen en sneeuwen, maar dit jaar was het in november nog erg warm. Ongeveer 3 weken geleden is de eerste sneeuw hier gevallen en dat zorgde ervoor dat er een heel leger aan sneeuwscheppers en –vegers op de been kwam. Anders dan in Nederland (waar vooral veel zout wordt gestrooid om van de sneeuw af te komen) zag je hier overal op straat mannen en vrouwen in oranje hesjes en jassen staan die de sneeuw uit de weg ruimen.  Ook mijn huisbaas is zo’n ‘sneeuwschepper’ en het is zijn verantwoordelijkheid om de straten rondom het flatgebouw schoon te houden. Het valt nu nog mee met de hoeveelheid sneeuw die er gevallen, is maar als het straks echt flink gaat sneeuwen (waarschijnlijk ergens in januari of februari) dan is hij soms de halve nacht weg om sneeuw te ruimen en de straten schoon te houden.

Sneeuwruimers in actie
Het kwik is dus ondertussen flink onder het vriespunt gedaald en op dit moment is het −18 °C buiten. De weersvoorspellingen geven voor maandag nog −20 °C op en daarna is de verwachting dat het dan weer wat ‘warmer’ wordt. Op zich is de kou goed uit te houden: ik heb in Nederland al een ’n goede winterjas gekocht en helemaal ingepakt met sjaal, wanten, muts en capuchon is het dan best prima vol te houden om buiten te lopen.









Ik heb inmiddels twee nieuwe vakken: één vak over ondernemerschap en innovatie, waarbij het gaat over hoe de Russische overheid (probeert om) innovatie stimuleert. Daarvoor worden (à la Silicon Valley in de VS) speciale gebieden aangewezen waar belastingvoordelen gelden en waar het dus voor bedrijven (vooral in de technologie-industrie) aantrekkelijk is om zich te vestigen. Het andere vak wat ik nu heb gaat over de overheidsfinanciën, dus op welke manier de overheid aan haar geld komt en hoe het vervolgens weer wordt uitgegeven. In Rusland wordt bijvoorbeeld bijna alle belasting afgedragen aan de centrale overheid in Moskou en daarna van daaruit weer (gedeeltelijk) geïnvesteerd in andere regio’s. Maar het meeste wordt geïnvesteerd in Moskou zelf, met als gevolg dat daar de meeste werkgelegenheid is, en veel regio’s zich achtergesteld voelen.

En ook hier worden de voorbereidingen voor kerst getroffen. In Rusland worden de feestdagen van de oosters-orthodoxe kerk gevolgd en omdat zij met een andere kalender werken, wordt Kerstmis hier niet op 25 en 26 december gevierd, maar op 7 januari. Maar belangrijker nog dan kerst is hier oud en nieuw. Omdat alle religies in de communistische tijd officieel verboden waren, was oud en nieuw één van de weinige traditionele feestmomenten die overbleef. Daarom is oud en nieuw inmiddels één van de belangrijkste feestdagen en dat zie je bijvoorbeeld ook in de winkels. Zo wordt daar geen reclame gemaakt voor het kopen van lekker eten of mooie kleding voor kerstmis, maar alles staat in het teken van oud en nieuw. En op oudejaarsavond krijgen alle kinderen dan van Vadertje Vorst (een soort kerstman) cadeautjes en wordt het gevierd met veel eten en drinken.


Inmiddels ben ik al bijna 3 maanden in Nizhny Novgorod en is het bijna tijd geworden om voor de feestdagen terug naar Nederland te vliegen. De tijd is ontzettend snel gegaan en dat is natuurlijk een goed teken. Maar ik heb er ook super veel zin in om iedereen weer even te zien in Nederland!

maandag 19 november 2012

Lekker zingen en 'n bezoekje aan de autofabriek

Vorige week stond er een bezoek aan de autofabriek op het programma. In 1929 sloot de Sovjet-Unie een overeenkomst met Ford waarin werd afgesproken dat de Sovjet-Unie auto-onderdelen van Ford zou kopen en dat Ford daarom zou helpen met het opzetten van een fabriek in Nizhny. Dat gebeurde en de autofabriek GAZ was een feit. Inmiddels is de fabriek stukken kleiner dan in de hoogtijdagen, maar nog steeds worden auto’s gemaakt – vooral bestelbusjes en pick-up trucks.
  

Tijdens de tour door de fabriek gingen er twee andere studenten met mij mee voor het nodige uitleg- en vertaalwerk; want de tour zelf was in het Russisch. Het was helaas verboden om foto’s te maken, dus jullie zullen het met mijn verhaal moeten doen…. We begonnen met een mooi relaas over wat we allemaal wel en niet mochten doen in de fabriek. Een verhaal dat werd verteld door een nors kijkende dame, die al heel wat jaren geleden het cassettebandje met de veiligheidsinstructie ingeslikt leek te hebben. Er volgde namelijk een monotoon verhaal waarin onder andere verteld werd dat we in de fabriek netjes achter elkaar aan moesten lopen en tenslotte als opbeurende afsluiter nog even werd meegedeeld dat er een aantal weken geleden twee medewerkers waren overleden tijdens onveilig werken. Vol goede moede gingen we dus verder naar de fabriekshal  en het was erg leuk om te zien hoe de auto’s in elkaar werden gezet. In het begin van de fabriekshal stond op een lopende band het chassis van de auto en heel langzaam ging het chassis naar voren en werd er telkens een nieuw onderdeel aan of op gezet: spiegels, het motorblok, de ramen, etc. etc. Terwijl we dus door de fabriek liepen, ging de auto er dus steeds meer uitzien als een auto en aan het eind van de lopende band was de auto helemaal af. Toen de werknemers pauze hadden ging iedereen gezellig in de fabriekshal (in de herrie) naast de lopende band zitten met een bak thee en een boterham, prima kantine dus! In de fabriek werd overigens nog druk gebouwd aan een nieuwe productielijn, want GAZ heeft overeenkomsten gesloten met Skoda en binnen een aantal maanden is het de bedoeling dat er hier Skoda Jeti’s van de lopende band rollen. En vanaf 2013 zullen ze beginnen met het in elkaar sleutelen van de Mercedes Sprinter, Volkswagen Jetta en Skoda Octavia. 

Twee weken geleden hadden Valentin en Tatiana (mijn ‘huizbazen’) voor Stefano (mijn Italiaanse huisgenoot) en mij een diner klaargemaakt om ons beiden welkom te heten. Ook hun dochter, een vriendin en de buurman werden uitgenodigd en ze hadden allerlei lekkere Russische gerechten voor ons klaargemaakt. Na het eten ging er opeens een map rond en iedereen werd dolenthousiast. Wat bleek is dat Valentin en Tatiana in het bezit zijn van een heuse karaokemachine en wat is er nou leuker dan op een regenachtige middag wat nummers te zingen?  Normaalgesproken drink ik eerst 'n paar biertjes voordat ik mijn karaoketalenten laat zien, maar dat was deze keer helaas niet mogelijk (gek genoeg kwam de wodka deze middag namelijk niet op tafel….). Nadat Valentin en de buurman eerst wat Russische smartlappen ten gehore hadden gebracht, speelden (of eigenlijk zongen natuurlijk) Stefano en ik op veilig door Engelstalige hits als ‘The sound of silence’ en ‘Let it be’ door de kamer te blèren. Voor mij opnieuw een bevestiging dat het met die zangcarrière toch echt niets gaat worden. Maar erg mooi om mee te maken!

The Voice of Russia
Wat het studeren betreft heb ik deze week van één vak het laatste college, dus ik ben benieuwd welk vak er daarna gaat komen. Voor het andere vak (het vak over de olie- en gasindustrie) ga ik samen met het meisje uit Barcelona een artikel schrijven over de mogelijke veranderingen in de energiehandel tussen Rusland en Japan. Na de kernramp in Fukushima heeft de Japanse overheid namelijk besloten voor 2040 alle kerncentrales gesloten worden. Wij willen gaan uitzoeken wat dit betekent voor de handel in olie en gas tussen Japan en Rusland, want de verwachting is dat Japan meer olie en gas zal gaan importeren uit Rusland. Wordt vervolgd dus!

Al met al heb ik het nog steeds ontzettend goed naar m’n zin hier, het bevalt goed om voor langere tijd in een ander land en andere stad te wonen en te studeren. Elke dag is het weer mooi om hier rond te lopen en nieuwe dingen te ontdekken. Maar ik kijk er ook erg naar uit om eind december / begin januari weer even terug in Nederland te zijn en jullie allemaal weer te zien. Tot snel dus!

zondag 4 november 2012

James bond en die andere geheim agent

De afgelopen nacht is de eerste sneeuw gevallen maar vanochtend was het alweer boven nul, dus er is al niet veel meer van over. Het is inmiddels wat kouder geworden, overdag zo rond de 3 graden en ’s nachts vriest het een beetje.

Ongeveer anderhalve week geleden is er hier in huis een Italiaanse student (Stefano) bij gekomen, want er was namelijk nog steeds een kamer vrij in het appartement. Hij heeft hier afgelopen jaar ook al een paar maanden gewoond en Russisch gestudeerd en daarvoor heeft hij in Sint Petersburg gewoond. Hij spreekt dus prima Russisch, wat betekent dat er nu altijd een tolk dicht in de buurt is en dat maakt de communicatie met de eigenaars van het appartement weer een stukje makkelijker. Ik kan het prima met hem vinden en hij wil (net als ik) graag nog andere steden in Rusland zien dus in december en/of januari gaan we nog wat ontdekkingstochten maken hier.

Vorig weekend ging ik samen met Ishnavin (een student uit Maleisië die hier geneeskunde studeert), naar de nieuwe James Bond film toe. Hij had me verteld dat het een filmnacht was, dus van 23.00 uur tot het ochtendgloren zouden er 3 films gedraaid worden. Toen we er om 23 uur aankwamen was het echter nog geen tijd voor de film maar moest het publiek eerst in de stemming gebracht worden met een aantal wedstrijdjes. Omdat het ook Halloween was dat weekend begon het met een wedstrijd wie er het meest apart gekleed was. Het had wel iets weg van Albert Heijn tijdens de weken dat er voetbalplaatjes uitgedeeld worden, want iedereen wilde maar wat graag op het podium staan. Toen dat was afgelopen (en ik dacht dat de film wel zou gaan beginnen) was het tijd voor wedstrijd numero 2 waarbij een aantal vrijwilligers naar voren mochten komen (aan animo wederom geen gebrek) om te laten zien wie er de beste James Bond was. 


Degene die uiteindelijk het langst kon opdrukken won en werd verblijd met een flesje Pepsi Light en een dvd van James Bond. Ongeveer een uur later was dan de tijd aangebroken voor de James Bond film zelf. Gelukkig staat James Bond niet bekend om zijn hoogstaande gesprekken maar vooral veel actie, dus het was allemaal goed te volgen. Alle films worden namelijk in het Russisch ingesproken en er is geen ondertiteling. De film die daarna kwam was ’n cartoon waarin wel veel gepraat werd, dus dat was af en toe wat moeilijker te volgen.

En dan die andere geheim agent, of eigenlijk voormalig geheim agent. Vandaag is het namelijk in Rusland Dag van de Eenheid. Vroeger werd op 7 november de Russische revolutie herdacht, maar om die dag te vervangen heeft Poetin in 2005 de Dag van de Eenheid ingevoerd; die dus op 4 november is. Er wordt dan herdacht dat in 1612 een groep soldaten vanuit Nizhny Novgorod naar Moskou trok om daar het Poolse leger te verslaan.
"Rusland - roemrijk verleden, grote toekomst"
De twee aanvoerders van de Russische troepen van destijds komen uit Nizhny Novgorod en daarom wordt de stad elk jaar op die dag bezocht door Poetin, die andere geheim agent. Voordat Poetin president van Rusland werkte hij namelijk voor de KGB (de geheime dienst van de Sovjet-Unie) en de FSB (de opvolger van de KGB). Omdat het dit jaar 400 jaar geleden is dacht ik dat het wel groots gevierd zou worden. Op het centrale plein in de stad stonden allerlei kraampjes met souvenirs en vanavond is er nog een concert daar, maar verder is er weinig te beleven. Het hoogtepunt was eigenlijk een zandsculptuur met daarin het Kremlin van Nizhny met soldaten ervoor, waar iedereen (inclusief) ijverig foto's van maakte. Van Poetin zelf heb ik overigens geen glimp mogen opvangen…
Zandbak

zondag 21 oktober 2012

Waar blijft de sneeuw?

Привет!

De derde collegeweek zit er inmiddels op en ik heb het hier nog steeds uitstekend naar m’n zin. Ik heb nog steeds twee vakken en het is erg interessant om elke keer weer wat nieuws over de Russische economie te horen. Zo is een groot gevaar voor de Russische economie dat het erg afhankelijk is van de olie- en gasindustrie, zo’n 70% van de economie wordt erdoor bepaald. De overheid probeert daar mondjesmaat wat aan te veranderen, bijvoorbeeld door het stimuleren van innovatieve bedrijven om zich in een soort Russische Silicon Valley te vestigen: Skolkova. Daar krijgen ze dan financiële steun van de overheid, bijvoorbeeld in de vorm van belastingvoordelen. Inmiddels hebben ook westerse bedrijven zoals Microsoft, IBM en Siemens al toegezegd zich in Skolkova te gaan vestigen. Critici zeggen dat er eerst iets moet veranderen aan de cultuur van corruptie en bureaucratie voordat de economie echt kan hervormen, dus ik ben erg benieuwd hoe dat de komende jaren zal gaan.

Vorig weekend nodigden Tatiana en Valentin (mijn ‘huizbazen’) mij uit om hen te vergezellen naar hun kennissen, om daar te gaan eten. Daar aangekomen stond een tafel vol met eten klaar en daar moest natuurlijk op gedronken worden. De mensen waar we op bezoek waren hebben namelijk druiven in hun tuin staan, waar ze zelf wijn van maken. En als echte Rus werd elk nieuw glas wijn door Valentin in één teug naar binnen gegoten.  Toen de bodem van de flessen bereikt was, was het tijd geworden om naar buiten te gaan en mocht ik zelf mijn bijdrage leveren aan de nieuwe rode wijn door wat druiven te plukken.

Ook met de Russische les gaat het de goede kant op, ik heb er alweer aardig wat woorden bij geleerd. Vooral de grammatica blijkt nog een lastige kluif, het Russisch werkt met naamvallen die dan weer veranderen afhankelijk van het geslacht van het woord, dus dat is even wennen. Overigens zijn Engelssprekenden hier een ware attractie, daar kwamen Artiom (degene die mij Russische les geeft) en ik laatst achter. We stonden namelijk in de bus en werden aangesproken door een meisje dat vertelde dat ze ook Engels kon praten omdat ze dat op de universiteit had gehad. En toen wij daarna uit de bus stapten kwam ze naast ons staan en vroeg ze of wij nog meer Engels met elkaar wilden praten en of het goed was dat zij naast ons kwam staan om ernaar te luisteren. Wanneer ons dat de volgende keer weer gebeurt, moeten we er misschien maar geld voor gaan vragen….

Afgelopen vrijdag had ik opnieuw afgesproken met wat andere internationale studenten en vrijwilligers die hier werken om het nachtleven van Nizhny Novgorod te verkennen. We begonnen de avond in een café. Het had aardig wat weg van een Duits Brauhaus en het café brouwde zijn eigen bier, puur genieten dus! Een lege bierpul verder gingen we op zoek naar een taxi en eindigden met z’n vieren op de achterbank van een krakkemikkige Lada, opnieuw genieten! Een mooie taxirit later, kwamen we aan bij een club, genaamd T.E.A.T.R.O., waar verschillende Russen goed uit hun dak gingen en wij ook een poging waagden. En het bleef nog lang onrustig in Nizhny Novgorod…..


Met de kou valt het tot nu toe nog reuze mee, de afgelopen week was het tussen de 10 en 15 graden; de sneeuw en vorst laat dus nog eventjes op zich wachten. En binnen is het overal troposch warm, alle huizen zijn namelijk aangesloten op de stadsverwarming en dat betekent hier dat je in huis niet zelf de temperatuur kunt instellen. Dat heeft dan weer als gevolg dat alle radiatoren tot in het holst van de nacht staan te loeien en iedereen dus de hele dag de ramen open heeft staan. Energiebesparing is hier dus niet echt een hot issue, de meeste huizen zijn dat dan overigens weer wel….

Tot de volgende!

zaterdag 6 oktober 2012

Datsja’s, banja’s en paddenstoelen (en o ja, de colleges zijn begonnen…)


Op maandag 1 oktober zou het dan allemaal eindelijk gaan beginnen: alles te weten komen over de Russische oliebazen, onderzoek doen naar de minimumprijs van wodka en natuurlijk niet te vergeten het omkopen van docenten om tentamens te halen. Maar ook dit keer bleek de praktijk wat weerbarstiger dan de theorie en stond ik – na een korte kennismaking met de docent van één van de twee vakken die ik nu krijg – na ongeveer een half uurtje weer op de stoep voor de faculteit: de colleges zouden woensdag pas beginnen.   Gelukkig bood echter de Internationale dag van de ouderen uitkomst. Niet dat ik mezelf al tot deze groep mag rekenen, maar in Rusland wordt op 1 oktober de dag van de ouderen gevierd en dat betekende dat alle ouderen (waaronder dus de eigenaars van mijn kamer) op die dag gratis naar de dierentuin in Nizhny Novgorod mochten. En omdat mijn colleges nog niet waren begonnen, boden Tatiana en Valentin (het echtpaar die de kamer verhuurd) mij de kans om ein-de-lijk eens het Russische dierenrijk van dichtbij te bekijken. Aangekomen in de dierentuin ontpopte Valentin zich al vrij snel als ware flitskoning door werkelijk elk dier op de foto te zetten, vanzelfsprekend het liefst in zoveel mogelijk verschillende poses. 
Aapjes kijken
Dit zorgde ervoor dat we in sneltreinvaart langs alle hokken liepen zodat er overal optimaal gefotografeerd kon worden. De dierentuin was een soort combinatie tussen een dierentuin en een kinderboerderij, en dat laatste zorgde ervoor dat je bij de ingang voer voor de geitenfarm kon kopen en de dieren kon voeren; iets wat natuurlijk ook uitgebreid vastgelegd moest worden op de gevoelige plaat.
Na op dinsdag nog even naar de faculteit geweest te zijn om de toegang tot de bibliotheek van de faculteit (in het bezit van maar liefst 5 computers) te regelen, was het woensdag dan tijd voor de eerste colleges. Het eerste vak wat ik kreeg was ‘Financial management in oil and gas companies’, een vak over hoe de (grote) olie- en gasbedrijven in elkaar zitten en financieel gerund worden. Ik volg dit vak samen met iemand uit Barcelona, ook zij studeert hier nu voor een halfjaar. Het leuke aan het feit dat we maar met twee studenten zijn, is dat we zelf kunnen aangeven wat we interessant vinden en waar we veel over willen weten. Zo gaan we in oktober of november een paar dagen naar Tatarstan, een regio in Rusland ongeveer 600 kilometer hier vandaan. In die regio wordt veel olie uit de grond gehaald en we gaan daar langs bij een aantal oliesjeiks. Het tweede vak wat ik die dag had was ‘Measuring and managing the value of a company’ en gaat voornamelijk over hoe Russische ondernemers hun bedrijf het beste kunnen leiden om de waarde van hun bedrijf te vergroten. Dat blijkt in Rusland makkelijker gezegd dan gedaan, want zo ongeveer elk jaar verandert er veel wet- en regelgeving voor bedrijven en dat maakt het lastig om op de lange termijn te plannen. Op dit moment heb ik elke woensdag en vrijdag college en misschien krijg ik er binnenkort nog een vak bij en heb ik op meer dagen in de week college.
Afgelopen donderdag ging ik met Mila (zij is mijn coördinator op de faculteit) mee naar Pavlova, een plaats op ongeveer een uur rijden van Nizhny. In deze stad heeft de Lobachevsky universiteit ook een gebouw en de docenten moeten daarom af en toe buiten Nizhny college geven. Mila had gevraagd of ik met haar mee wilde rijden zodat ik ook Pavlova is kon bekijken. Aangekomen in Pavlova werd eerst aan de groep studenten gevraagd wie er zin had om een buitenlandse student rond te leiden en twee jongens vonden het wel mooi om het college niet te hoeven volgen en mij rond te leiden. Pavlova bleek een vrij kleine plaats waar verder ook vrij weinig te zien was. Hoogtepunten waren een museum met Sovjet-overblijfselen en een openluchtmarkt waar nagemaakte merkkleding werd verkocht. Voor de studenten die mij rondleidden was ik zelf echter het hoogtepunt, allerlei vrienden werden opgebeld en wilden graag een fotomomentje met mij meepakken.
Fotomomentje
Na vrijdagmiddag na college nog een les Russisch meegepikt te hebben, had ik vrijdagavond afgesproken met andere internationals in Nizhny. Een aantal van hen was student en een aantal doet vrijwilligerswerk. Erg gezellig om ook wat andere niet-Russen te spreken hier.
Jullie zullen je misschien afvragen: waar blijven die tradities eigenlijk? Niet getreurd, ik heb het mooiste voor het laatst bewaard. Op zaterdag ging ik namelijk met Valentin naar de datsja van zijn kennis toe. Een datsja is een huisje in het bos waar Russen in hun vrije tijd heen gaan, bijvoorbeeld tijdens vakantie. En om er dan maar meteen een ander nieuw woord in te gooien: bij veel datsja’s is ook een banja; een houtgestookte sauna. Dus zo vertrok ik zaterdagochtennd (uiteraard geheel gekleed volgens de nieuwe Russische modetrends, omdat volgens Valentin de kleding die ik aan had niet geschikt was voor het bos) per trein naar Rekshino, een plaats iets buiten Nihzny. 
Schitterende kleurcombinatie
Daar aangekomen werd allereerst de sauna goed opgestookt en terwijl het hout fijntjes verder kon knetteren begonnen Valentin en ik aan onze strooptocht door het bos om paddenstoelen te verzamelen. 
Klaar voor de jacht
Ongeveer twee uur later (en na alle Russische paddenstoel-namen uit m’n hoofd geleerd te hebben) kwamen we terug bij de datsja, waar het middageten (inclusief wodka, jaja daar zijn de tradities weer) voor ons klaarstond. Met een goedgevulde maag was het tijd om ons naar de banja te begeven, die inmiddels tropische temperaturen had bereikt. 

Plaatselijk zeer dichte mist
Compleet uitgezweten was het toen aan het eind van de middag weer tijd om terug te gaan naar Nizhny. Morgen staan er ongetwijfeld paddenstoelen op het menu…………